Phosphorescentie - eigenschap van verschillende lichamen licht uit te zenden na voorafgaande bestraling, onverschillig of deze het karakter heeft van een golfstraling of van een corpusculaire straling. Zeer vele stoffen zenden licht uit na bestraling met zonlicht of diffuus daglicht ; voorbeelden hiervan zijn de zwavelverbindingen der metalen calcium, barium en strontium. Het is gebleken, dat voor deze lichtuitzending niet alle deelen van het spectrum in dezelfde mate werkzaam zijn; bepaalde gebieden geven de sterkste werking. Het uitgezonden licht heeft in den regel een golflengte, grooter dan die van het meest werkzame licht (wet van Stokes).
De duur der p. is zeer verschillend; deze kan variëeren tusschen een onderdeel eener seconde en verscheidene uren. Zeer vele stoffen (speciaal kristallen) vertoonen p. na bestraling met kathodestralen of andere corpusculaire stralen. In den laatsten tijd is er verband aangetoond tusschen p. eenerzijds en photoëlectrische eigenschappen en veranderingen van het geleidingsvermogen bij bestraling anderzijds. Zie ook CHEMILUMINESCENTIE.
