Müller (david heinrich) - Oostenrijksch oriëntalist, geboren 1846 te Buczacz (Galicië), overden 1912. In 1881 werd hij tot buitengewoon, 1885 tot gewoon hoogleeraar der Semietische talen aan de universiteit te Weenen benoemd. Hij schreef o. a.: Kitâb al-fark van Al-Asma’i (Weenen 1876), Südarab. Studien (1877), Bericht über die Ergebnisse einer Reise nach Konstantinopel (1878), Die Burgen und Schlösser Südarabiens (2 stukken, 1879—81), Sabäische Denkmäler (te zamen met J. H. Mordtmann, 1883), Palmyrenische Grabinschriften (1885), Die Keilinschrift von Aschrut Darga (1886), Epigraphische Denkmäler aus Arabien (1889), Die Recensionen und Versionen des Eldad had-Däni (1892), Epigraphische Denkmäler aus Abessinien (1894), Siegfried Langers Reiseberichte und die von ihm gesammelten Inschriften publiziert und erklärt (Leipzig 1883), Die alt-semit.
Inschriften von Sendschirli (Weenen 1893), Ezechiel-Studien (1894), Semitica I en II (Weenen 1906). Voorts bezorgde hij de uitgave van Hamdäni's Geographie van het arabisch schiereiland (2 dln., Leiden 1884—90) en van deelen van Tabari's Annales (ald. 1888—89). Ook nam hij deel aan de Zuid-Arabische expeditie en bewerkte het 4de deel van de door haar bezorgde „Schriften” {Die Mehriund Socotrisprache, Weenen 1902).
