Llewelyn, - naam van vorsten van Wales. Genoemd moeten worden:
L. ab Seisyll, een Welsh hoofdman, die ± 1017 zich meester maakte van het bestuur over Noord-Wales en daarna ook Zuid-Wales, dat onderhoorig was aan een Iersch vorst, aan zijn gezag onderwierp. Hij kan beschouwd worden als de grondvester van ’t rijk Wales. Hij stierf in 1023.
L. ab Jorwerth, bijgenaamd de Groote, die ± 1194 de regeering over Wales bemachtigde. In oorlog gekomen met Jan zonder Land van Engeland, kon hij zich niet staande houden, maar moest diens oppergezag erkennen (1211). Yan de woelingen, die kort daarna in Engeland uitbreken, maakt L. gebruik om in verzet te komen tegen den Eng. koning, waarbij hij steun verleent aan den Eng. adel. In 1215 wordt in de Magna Charter zijn onafhankelijkheid erkend. Ook tegenover Hendrik III van Engeland weet L. zich te handhaven. In 1239 doet hij afstand van de regeering en begeeft zich als monnik in het door hem gestichte klooster van Abriconway, waarin hij ’t volgend jaar sterft. Onder hem valt de bloeiperiode van de litteratuur van ’t Welsh.
L. ab Gruffydd, kleinzoon van L. ab Jorwerth, kwam in 1244 aan de regeering. Na zijn broers van het hun geschonken erfdeel beroofd te hebben, komt hij in strijd met Engeland, maar wordt in 1267 gedwongen ’t oppergezag van den Eng. koning Hendrik III te erkennen. Wanneer hij in 1274 Eduard I weigert te huldigen, breekt er opnieuw strijd uit tusschen Wales en Engeland, waarin L. ’t onderspit delft (1277). L. moet berusten in de verengelsching van zijn land. In 1282 komt hij in verzet, maar kan zich niet handhaven. Op de vlucht komt hij om. Met zijn dood houdt Wales op als zelfstandige staat te bestaan.
