Gernentzdak - brandvrij riet- of stroodak, genoemd naar den uitvinder Gernentz, een landbouwer in Mecklenburg. De constructie ervan onderscheidt zich van die van een gewoon rieten of strooien dak, doordat het riet of stroo niet los op het dak wordt uitgespreid en dan bevestigd, maar eerst in matten wordt samengebonden en in dezen vorm op de panlatten worden gespijkerd. Deze matten waren oorspronkelijk 92 c.M. lang, 78 c.M. breed en van onderen 12 c.M. en van boven 6 c.M. dik. Ze worden in een houten raam samengeperst en met gegalvaniseerde ijzerdraden op drie plaatsen: onder, boven en in het midden, doorvlochten.
Nadat de mat gevormd is, wordt ze onbrandbaar gemaakt door haar te drenken in een pap van leem en eenig gips met ammoniakwater aangemengd. Voor 35 a 40 matten wordt opgegeven dat noodig is 2250 K.G. stroo of riet, 225 K.G. gegalv. ijzerdraad, ongeveer 2 M. leem, 125 K.G. gips en 200 L. ammoniakwater (water uit de gasfabriek). Een afgewerkte mat weegt vóór de bereiding 41/2 K.G. na de bereiding en nog nat 9 K.G. en na het drogen ongeveer 6 K.G. Als ander recept wordt genoemd voor 100 matten: 60 K.G. cement. 6 K.G. keukenzout en 1 M. leem met het noodige water aangemengd. Het G.-dak heeft het aanzien van een gewoon riet- of stroodak en behoudt ook de poreusheid hiervan. Nadat de matten gelegd zijn, wordt het geheele dak afgeschoren en nog met een dunne brij van het kleimengsel overgoten.
Het drenken der matten geschiedt door een herhaalde indompeling in de dunne brij. Het systeem-Gernentz wordt in Duitschland veel gevolgd. Hier te lande werd het G.-dak ook gelegd, bij de navolging werd echter het maken der matten overbodig geacht, het riet werd in de brij gedrenkt en op de gewone wijze los op het dak bevestigd. Het G.-dak is weinig duurder dan het gewone rieten dak, terwijl de mindere brandbaarheid door vele voorstanders geroemd wordt. Anderen hebben te dezen opzichte minder vertrouwen in het systeem.
