Clark (Edwin), Eng. ingenieur, werd in 1840 bekend door het bouwen van een drijvend dok*, dat uit buikwanden bestond, waartusschen zich een hol, drijvend met pompen en ventielen voorzien platform op en neer laat bewegen. In 1841 construeerde hij het eerste hydraulische dok*, door onder gebruikmaking van het grondbeginsel der hydraulische pers*, welk beginsel het vorige jaar tot het heffen van schepen door Anderson en Brownhill toegepast was geworden, zijn drijvend dok met een hydraulisch bewegingsmechanisme te voorzien. Een van de grootste door C. volgens dit beginsel geheel uit ijzer geconstrueerde dokken is het in 1868 voltooide der London Victoria Docks, waarmee schepen van 25.000 ton en meer uit het water geheven kunnen worden.
In 1854 verbeterde hij het in 1843 door W. F. Coole voorgestelde bloksignaalsysteem, een met optische signalen verbonden signaalleiding om het botsen van treinen te verhinderen, zoodanig, dat hij ieder Wokstation voor iedere spoorlijn een wijzer geeft, welke voor het geven van signalen door een positieven stroom naar rechts, door een negatieven naar links uitslaat, en zich bij geheele stroomonderbreking in een middenstand stelt, welk laatste signaal: „onveilig” beteekent. In 1872 voerde hij, ter vervanging van sluizen, de eerste groote mechanische schiphefinrichting te Cheshire bij Anderton uit.
