Chorus - Ook Choor, Koor (Gr. De koorzangen en dansen bij de plechtigheden van den Dionysus-dienst zijn de oorsprong van de Grieksche Dramatische kunst. Het tragische koor werd gezongen bij ernstige plechtigheden en door toevoeging van dialogen ontstond de tragedie*. In de tragedies van Aischylos, Sophokles en Euripides besluiten zij de dramatische episoden („bedrijven”) en geven uiting aan de gemoedsstemmingen, door de voorafgaande gebeurtenis verwekt.
De tragedie telt 5 koren; 1) de Parodos, onder dansbewegingen gezongen bij de intrede van het koor in do orchestra (dansplaats voor het tooneel): 2) de 3 Stasima (stilstaande koren); 3) de Exodos („uittocht”), waarbij het koor zingend en dansend de orchestra weder verlaat. Het komische koor, gezongen bij de vroolijke Dionysosfeesten, den wijnoogst, ontwikkelde zich tot de Komedie*. Bij Aristophanes en de andere dichters der oude Attische komedie dient het koor voornl. om in de Parabase zich tot het publiek te wenden en uiting te geven aan de sa.yren van den dichter op politiek, litterair en philosopbisch gebied. Het tragische koor, in het Latijn door Seneca nagevolgd, was voor onze Renaissance-treurspeldichiers (Hooft, Vondel) het voorbeeld voor de „Reien”, welke bij hen elk bedrijf afsluiten. Schiller heeft in zijne „Braut von Messina” gepoogd, het antieke tragische koor te doen herleven.
