Barlaäm en Josaphat is de naam van een roman, oorspr. in het Gr. geschreven ms. in de 7e eeuw door een monnik Johannes in het klooster van den Heil. Sabas a. d. Doode Zee. Het boek, dat, wat de kern betreft, Boeddh. stof behandelt, bevat de geschiedenis van een Ind. koningszoon, Joasaph, die door zijn vader zorgvuldig van alle wereldsche ellende wordt afgesloten, maar des ondanks met het bestaan van het levensleed bekend wordt, en daarover begint te peinzen, totdat hij door een Christelijken kluizenaar, Barlaäm, wordt bekeerd, en nu in zijn Christ. geloof vollen vrede vindt. De stof schijnt ontleend aan een der tallooze Boeddha-verhalen, maar is verbonden met den inhoud van een Gr. geschrift van Aristides. De roman vond ongeloofelijke verbreiding; hij is vertaald in de meeste oude en nieuwe talen, en was vooral tegen het einde der middeleeuwen zeer geliefkoosde lectuur. J. Jacobs, Barlaäm and Josaphat, 1896; J. Rendel Harris, Apology of Aristides 1891; E. Kuhn, Abh. d. Münch. Akad. 1893. De Gr. tekst is uitgegeven in Anecdota graeca IV.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
