v. (-en), neuritis, polyneuritis, ontsteking van één resp. meer zenuwen.
(e) Een zenuwontsteking openbaart zich door pijn, verlammingen, en sensibele (gevoels)stoornissen. Een zenuwontsteking kan worden veroorzaakt door vergiftigingen, deficiëntie van voedingsbestanddelen, stofwisselingsstoornissen (b.v. suikerziekte), algemene infectieziekten en auto-immuunziekten. Bij ca. 25 % van de gevallen wordt geen oorzaak gevonden. De belangrijkste toxische stof bij het ontstaan van een zenuwontsteking is alcohol (chronisch alcoholisme gaat vaak gepaard met een chronische polyneuritis). Verder leiden looden arsenicumvergiftiging tot ernstige zenuwontstekingen. De zenuwontsteking is te onderscheiden van de neuralgie (zenuwpijn), waarbij alleen prikkelingsverschijnselen voorkomen, en geen uitvalsverschijnselen (paresen, gevoelsstoornissen).
Ernstige en langdurige (poly)neuritis leidt vaak tot atrofie van de door de aangedane zenuwen verzorgde spieren. De behandeling richt zich zo mogelijk op behandeling van de oorzakelijke ziekte.
