[Fr.], o. (-s),
1. de aslijn van een weg, spoor of waterweg volgens welke het werk is of zal worden uitgevoerd;
2. grondtekening van b.v. een bouwwerk, vestingwerk.
Een tracé is samengesteld uit rechtstanden, bogen en overgangsbogen. Bij het ontwerpen bepaalt het doel van de weg, nl. het verbinden van een aantal plaatsen, de algemene richting van het tracé,
terwijl de aard van de weg de ligging van het tracé bepaalt ten opzichte van die plaatsen. Bij het traceren, d.w.z. het zoeken van een geschikt tracé, moet rekening gehouden worden met de topografie (de algemene terreinsituatie zoals bestaande bebouwing, wegen, spooren waterwegen en de hoogteligging van het terrein), met de belangen van de landbouw, met eisen te stellen uit het oogpunt van behoud van natuur en landschap en met verkeerskundige en economische eisen. In het ontwerp moeten tenslotte tracé en lengteprofiel worden samengevoegd tot een vloeiende ruimtelijke lijn die esthetisch goed aansluit bij topografie en landschap. Na definitieve keuze van het tracé en uitwerking van het ontwerp zijn de meetkundige gegevens van het tracé van groot belang voor het uitzetten en het uitvoeren van het werk.
