m. (-en), reden tot straffeloosheid van een in het algemeen strafbare handeling.
(e) Strafuitsluitingsgronden worden in Nederland en België onderscheiden in rechtvaardigingsgronden (daad niet strafbaar) en schulduitsluitingsgronden (dader niet strafbaar). De rechter ontslaat in deze gevallen van rechtsvervolging (➝ontslag van rechtsvervolging).
In België kent men daarnaast nog verschoningsgronden.
