[Eng., gevoeligheidstraining], methode van oefening in sociale vaardigheden, waarbij het de bedoeling is dat men door deelname aan een groep meer inzicht krijgt in groepsprocessen en zijn eigen aandeel daarin. Sensitivity training werd voor het eerst toegepast in de VS.
Bij een conferentie over rassenproblemen in 1946 ontdekte de staf, waartoe o.a. de sociaal-psycholoog K.Lewin behoorde, dat het voor de deelnemers zeer leerzaam was om de stafbesprekingen bij te wonen, waarin hun gedrag tijdens de discussies besproken werd. Op basis van dit gegeven werd, vooral in het National Training Laboratories Institute, een trainingsmethode ontwikkeld, aanvankelijk onder de naam T-group (trainingsgroep). Los hiervan ontstond ca. 1950 aan het Tavistock Institute te Londen een soortgelijke methode van training.De methode bestaat hierin, dat een aantal mensen die elkaar niet kennen, gedurende 8—14 dagen intensief met elkaar omgaan in betrekkelijke afzondering van de buitenwereld. Er is geen programma vastgesteld; de trainers laten de groep zelf vorm geven aan de training. Alles wat zich in de groep afspeelt, wordt door deelnemers en trainers besproken en op zijn betekenis onderzocht. De tweeledige doelstelling, vergroten van het inzicht in groepsverschijnselen èn in eigen relationeel gedrag, leidde tot het ontstaan van twee typen sensitivity training: een vorm die vooral sociaal-psychologisch georiënteerd bleef en een plaatvsond in het organisatieontwikkelingswerk (planned change) en een vorm met min of meer psychotherapeutische doelstellingen. In deze laatste vorm werd de oorspronkelijke methode steeds meer gecombineerd met andere technieken (rollenspel, fysieke expressie enz.), zodat de term sensitivity training vooral in de jaren zestig een steeds ruimere inhoud kreeg. Regelmatig werd kritiek op de methode uitgeoefend.
De deskundigheid van de trainers en de zorgvuldigheid bij de selectie van deelnemers waren soms dubieus; ook werd niet altijd voorzien in begeleiding achteraf, terwijl door de vaak zeer intensieve en emotionele trainingen meermalen deelnemers psychisch uit hun evenwicht raakten. De grote belangstelling voor sensitivity training luwde, mede door deze oorzaken, enigszins in de jaren zeventig.
LITT. L.Bradford, J.Gibb en K.Benne, T-Group theory and laboratory method (1964); M.Lakin, Interpersonal encounter (1972); J.B.P.Shaffer en M.D.Galinsky, Groepstherapie en sensitivity training (1976).
