o. (-s, -spectra), het spectrum van de straling die een door röntgenstralen getroffen stof uitzendt.
Wanneer een voorwerp, b.v. een stuk metaal, getroffen wordt door zeer snel bewegende elektronen, dan zendt het röntgenstralen uit. Dit zijn, evenals b.v. lichtstralen, elektromagnetische golven; men kan er de golflengte van meten met behulp van reflectie tegen kristaloppervlakken (zgn. röntgendiffractie). Het is gebleken dat men de röntgenstralen in twee wezenlijk verschillende groepen moet splitsen:
1. het zgn. continue spectrum, gevormd door een groep van röntgenstralen met continue opeenvolgende golflengten (remstraling);
2. het lijnenspectrum, gevormd door röntgenstralen met enkele zeer bepaalde golflengten (fotonenemissie). Wanneer men kortweg over röntgenspectra spreekt, bedoelt men deze lijnenspectra. Deze röntgenspectra zijn kenmerkend voor de atomen van het materiaal, dat de röntgenstralen uitzendt. Tegenwoordig zijn er zelfs röntgendiffractieapparaten die op basis van deze karakteristieke röntgenspectra de samenstelling van vaste stoffen kunnen bepalen, zonder enige chemische werking (zgn. niet-destructief materiaalonderzoek). Zie spectrum.
