m. (-s), een kettingbreimachine met tongnaalden waarop een tricotage vervaardigd kan worden.
De oorspronkelijke naam van de raschelmachine was fangkettingstoel. De eerste, uitgerust met twee naaldenbalken, werd waarschijnlijk gebouwd door de Engelsman Redgate (patentrechten in 1855). Op deze machine konden rechts-rechts-fangbreisels,
d.w.z. breisels met als bindingsvariatie lussen of halve steken, worden geïmiteerd. In de jaren zeventig van de 19e eeuw werd de ontwikkeling in Apolda voortgezet door Wilhelm Barfuss, August Förster en Bruno Knobloch waarbij ook machines met een naaldenbalk werden ontworpen. Doordat de toneelspeelster E.F. Rachel bij een van haar rollen een op een kettingfangstoel gebreid kledingstuk droeg, ontstond de stofnaam tissu à la Rachel, hetgeen via het Duits leidde tot de naam raschelmachine.
