v. (-en),
1. vaststelling van een bepaalde rangorde;
2. vaststelling van de orde van bevoorrechting op een bepaald goed.
Rangregeling geschiedt door de rechter, die de volgorde bepaalt volgens welke de opbrengst van gerechtelijk verkochte goederen tussen de schuldeisers moet worden verdeeld (artt. 480-490,551-562 Ned. WBv, artt. 1639-1675 Belg. Ger. Wbk).
