m., bepaling van het koolstofresidu of cokesgetal van petroleumprodukten.
Koolstofafzettingen zijn ongewenst in de smeeroliën en brandstoffen in machines die met hoge snelheden lopen (stoommachines en verbrandingsmotoren). Het cokesvormend vermogen kan worden onderzocht door het te verhitten in een klein kolfje met capillaire opening, bij gecontroleerde temperatuur (550 °C) in een metaalbad. De verhitting gebeurt derhalve onder omstandigheden waarbij onvoldoende lucht voor een complete verbranding aanwezig is. Tijdens de proef verdampen bestanddelen door destillatie en kraken. Aan het eind van de proef wordt het achtergebleven koolstofresidu gewogen. De methode werd oorspronkelijk uitgewerkt voor stoommachines, waar ze goed interpreteerbare resultaten geeft.
Lastiger is de interpretatie ten aanzien van het gedrag dat een smeerolie in een motor zal vertonen als gevolg van de daarin heersende oxidatieve omstandigheden. De methode geeft bovendien foutieve resultaten als ze op olie met additieven wordt toegepast.
