[Lat. processio, rondgang], v. (-s), (r.k.) plechtige kerkelijke omgang, plechtige optocht van priesters en leken binnen of buiten het kerkgebouw: een houden; (oneig.) dat was daar een hele -, een grote rij, een lange optocht.
De processie als liturgische handeling bedoelt uit te drukken dat de gemeenschap onderweg is naar een heilige plaats. Zij is verwant aan pelgrimstocht en bedevaart. In Rome trok men op bepaalde dagen naar de basiliek, waar de mis werd gevierd. In de late middeleeuwen gold de processie in het Westen als devotie-uiting ten opzichte van de eucharistie en de heiligen. Tijdens de Contrareformatie was de processie vaak een manifestatie. De Ned.
GW (art. 184, 2e lid) laat processies in de openlucht alleen toe, voorzover die reeds in 1848 ter plaatse bestonden, b.v. de ommegang te Maastricht, de Sint-Jansprocessie in het Noordhollandse Laren. België kent geen processieverbod. De oudste en fraaiste processie in Vlaanderen is de uit 1311 daterende Heilig-Bloedprocessie te Brugge (mei), godsdienstvrijheid.
