[Fr.], o., in de schilderkunst de werkwijze waarbij primaire (nl. onvermengde) kleuren in stippen of kleine vlekken naast elkaar worden aangebracht.
(e) Het pointillisme werd voor het eerst in praktijk gebracht door de Franse schilders Seurat, Signac en Pissarro om hun wetenschappelijke kleurentheorie (divisionisme) te verwezenlijken. Door de vele vlekjes en stippen verkrijgt men een lichteffect dat, op afstand bekeken, een sterke indruk van vooral zonnewarmte geeft. In Frankrijk beoefenden behalve de genoemde schilders, Cross, Luce, Valtat en de Belg Van Rijsselberghe dit genre. Ook andere Belg. (onder wie leden van →Les Vingt) en Ned. schilders zijn, vaak tijdelijk, pointillisten geweest, o.a. J.Toorop, Van Gogh en Hart Nibbrig (die ook in zijn gekleurde litho’s het pointillisme toepaste).
LITT. J.Rewald, The history of impressionism (1946); M.Graves, Color fundamentals (1952).
