[Gr. palin, terug, psaoo, krabben], m. (-en), perkament waarvan het schrift is weggekrabd zodat het opnieuw voor beschrijving geschikt is (Lat. codex rescriptus).
In tijden van armoede (vooral de 7e-8e eeuw n.C.) werden in vele scriptoria (bijzonder beroemd is het klooster Bobbio in Noord-Italië) onvolledige of anderszins nutteloos geworden handschriften tot nieuw schrijfmateriaal verwerkt. Voor de moderne onderzoekers zijn deze palimpsesten zeer waardevol. Men kan namelijk in vele gevallen het oorspronkelijke schrift weer leesbaar maken (vroeger met scheikundige middelen, die echter achteraf het handschrift zwaar beschadigen, en vanaf 1913 door ultraviolet licht). Op deze wijze zijn vele belangrijke teksten teruggevonden, b.v. de Institutiones van Gaius te Verona, Cicero’s De republica in het Vaticaan, fragmenten van de Gotische bijbelvertaling in Wolfenbüttel en Milaan.
LITT. A.Dold, Palimpsest-Studien (2 dln. 1955-57).
