o. (-a),
1. heiligdom van nimfen en brongoden;
2. weelderig aangelegde fontein.
In de Romeinse Keizertijd groeide het nymfaion uit tot een geheel van weelderig aangelegde en versierde fonteinen dat als ware een huis of een toneeldecor vormde. Het was meestal geplaatst in tuinen, parken en villa’s. Het geheiligde karakter ervan ging in de Keizertijd verloren. Bekende voorbeelden zijn de nymfaia te Leptis Magna, Pompeii en Herculaneum.
