Duits schrijver, *12.2.1813 Eisfeld, ♱25.2.1865 Dresden. Ludwig geldt door zijn toneelstuk Der Erbförster, waarin hij het poëtisch realisme invoerde, als een van de belangrijkste dramatische schrijvers van zijn tijd.
Zijn werk onderging sterk de invloed van de noodlotsgedachte en de ideeën van Hebbel. Ook theoretisch had het toneel Ludwigs belangstelling. Werken: toneeltheorie: Shakespeare-Studien (1871; herdr. 1971); toneel: Hanns Frei (1843), Die Rechte des Herzens (1845), Die Pfarrose (1847), Das Fraulein von Scuderi (1848), Der Erbförster (1850), Die Makkabaer (1854); verhalen: Die Heiterethei (1854), Aus dem Regen in die Traufe (1854); roman: Zwischen Himmel und Erde (1856). Uitgave: Werke (3 dln. 1961—69).
LITT. W.Pallys, Grundzüge der Dramentheorie O. Ludwigs (diss. 1960); W.H.Mellain, Between real and ideal. The course of O.Ludwigs developments as a narrative writer (1963); I.Müller, Die Akte O. Ludwigs (1965).
