(llama) [Sp.],
1. m. (-s)Lama. Zuidamerikaans zoogdierengeslacht uit de familie Camelidae (eeltpotigen) (e);
2. o., stof van lamawol vervaardigd; glad katoenflanel met velours haardek.
Lamas zijn kleiner (schouderhoogte: 1,20 m) en ranker gebouwd dan de (echte) kamelen, en zij hebben sterker gespleten tenen; bulten ontbreken bij de lamas. Men onderscheidt vier soorten, de (gewone) lama (Lama glama, niet meer in het wild bekend) , de guanaco (L. guanicoe, in woestijnachtig terrein tot op grote hoogte langs de westkust van Zuid-Amerika), de alpaca (L. pacos, niet meer in het wild bekend) en de vicoenja of vicugna (L.vicugna) van de Andeshoogvlakten. De wilde soorten zijn door voortdurende vervolging zeer in aantal afgenomen. De alpaca wordt voor de wol gehouden; de lama is voornamelijk lastdier (alleen mannetjes ouder dan 3j jaar; lasten tot 50 kg). Vicoenjawol is de fijnste ter wereld; wilde kudden worden in kralen samengedreven en na het scheren weer losgelaten. Wat betreft de afstamming van de twee huisdiervormen, lama en alpaca, is er geen eenstemmigheid; afstamming van al voor de komst der Spanjaarden uitgestorven soorten wordt nu verworpen ten gunste van de theorie dat de guanaco de stamvader is van beide huisdiervormen.
Lama’s zijn uitstekend aangepast aan het leven op grote hoogten; vicoenjas leven normaliter zelfs tot op 3000 m. Na een draagtijd van ca. 11 maanden wordt één jong geboren. Alle vormen zijn onderling kruisbaar. Territoria worden afgepaald door middel van hopen faeces. De hengsten kunnen zeer agressief gedrag te zien geven; de stand van de oren kan hierbij een graadmeter zijn. Lam’s ontlenen hun grootste bekendheid aan de spuwgewoonten. De rivaal (in de dierentuin vaak de bezoeker) wordt bespuwd met halfverteerd voedsel.
Het rijk van de Inkas heeft alleen kunnen bestaan bij de gratie van de werkkracht van de lamas bij bevloeiingssystemen, wegenbouw, mijnbouw en vrachtvervoer; verder speelde de lama een rol in de religie en als leverancier van vlees, wol en leder.
