(krenkte, heeft gekrenkt), (overg.)
1. beschadigen, benadelen, letsel, schade of nadeel toebrengen aan: iemand geen haar op zijn hoofd —, hem niet het minste letsel doen; iemands eer en goede naam zijn hersenen zijn gekrenkt, hij lijdt aan verstandsverbijstering; schenden: rechten, vrijheden
2. (iemand) in zijn gevoelens treffen, pijnlijk aandoen, grieven, beledigen: hij voelde zich daardoor diep gekrenkt.
