v. (-en), het in beslag nemen, beslaglegging: de van smokkelwaar.
(e) Inbeslagneming is in Nederland een dwangmiddel betreffende zaken, bestaande uit het onder zich nemen of gaan houden van een voorwerp ten behoeve van de strafvordering (art. 134 WSv). Vatbaar hiervoor zijn alle voorwerpen die kunnen dienen om de waarheid aan de dag te brengen en die welke verbeurdverklaard of aan het verkeer onttrokken kunnen worden. Bevoegd tot inbeslagneming zijn: degene die staande houdt/aanhoudt, de opsporingsambtenaar bij heterdaad, de rechter-commissaris tijdens het gerechtelijk vooronderzoek en, via huiszoeking of schouw, de (hulp-)officier van justitie bij heterdaad ingeval van voorlopige hechtenis. Zodra het belang van de strafvordering zich hiertegen niet meer verzet, wordt het voorwerp teruggegeven; beklag over inbeslagneming kan schriftelijk bij de rechtbank worden ingediend.
In België geschiedt inbeslagneming door de procureur des konings (art. 35 WSv) of de onderzoeksrechter (art. 89 WSv); vatbaar zijn wapens, alles wat met het delict verband houdt en alles wat kan dienen om de waarheid aan de dag te brengen. →beslag.
