Indogermaanse volksstammen, in de oudheid wonende op de Balkan tussen de Adriatische Zee, de oostelijke Alpen en de Donau. Vanaf de 6e eeuw v.C. trachtten de Grieken het kustgebied, waar de Illyriërs als piraten bekend stonden, te koloniseren.
Pas toen de Romeinen koning Genthius verslagen hadden, kwam in het zuiden een zekere kolonisatie tot stand (167 v.C.), terwijl in het noorden de Dalmaten aan macht wonnen. In de IIlyrische Oorlog (35—33 v.C.) werd het land onderworpen door Octavianus, maar pas na de grote opstand van 6—9 n.C., die onderdrukt werd door Tiberius, werd het land gepacificeerd en verdeeld in →Dalmatië en →Pannonië. De Illyriërs werden daarna snel geromaniseerd en speelden een belangrijke rol in het rijk. De keizers Marcus Aurelius, Diocletianus en Constantijn waren van Illyrische afkomst. Na 395 behoorde Illyrië bij het Westromeinse Rijk en van 500—ca.550 tot het gebied van de Ostrogoten, waarna het door Slavische stammen overstroomd werd.LiTT. G.Alföldi, Bevölkerungen und Gesellschaft in der röm. Provinz Dalmatien (1965).
