Frans filosoof, *22.7.1856 Lion d’Angers, ♱11.9.1907 Huchet. Hoewel leerling van Charles →Renouvier sloeg Hamelin een andere richting in.
Hij werd de leider in Frankrijk van het absolute idealisme, dat een zuiver logisch denken ontwikkelde, door middel van een progressieve synthese, die uitgaat van het abstracte, maar geleidelijk ook het concrete in zich zal bevatten. Het verschil met het idealisme van G.→Hegel bestaat hierin, dat deze synthese niet voltrokken wordt tussen complementaire (elkaar aanvullende) begrippen. Hamelin had grote betekenis als historicus van de filosofie; zijn postuum uitgegeven werken over Aristoteles en Descartes hebben een grote invloed uitgeoefend. Werken: Essai sur les éléments principaux de la représentation (1907), Le système de Descartes (1911), Le système d’Aristote (1920), Le système de Renouvier (1927).LITT. J.L.Beck, La méthode synthétique dHamelin (1935); A.Sesmat, Dialectique. Hamelin et la philosophie chrétienne (1955); J.Theau, La méthode synthétique d’O.Hamelin (1972).
