Dytiscus marginalis, een grote kever, behorend tot de familie Dytiscidae, zeer algemeen in sloten en plassen. Opvallend is het verschil tussen mannetjes en wijfjes (seksueel dimorfisme).
De mannetjes hebben gladde schilden en tot schijven verbrede voorpoten, waarmee het wijfje kan worden vastgehouden. De wijfjes bezitten overlangs gegroefde, doffe dekschilden. Deze waterroofkevers voeden zich met allerlei dieren: insekten, wormen, slakken enz. Vooral de groenbruine larve is zeer vraatzuchtig; met de grote voorkaaktangen grijpt dit dier zijn prooi. De larve ademt door twee adembuisjes; de volwassen kever neemt een luchtvoorraad op tussen haartjes onder de dekschilden. De verpopping geschiedt buiten het water, in de grond.
