[Eng.], m.,
1. onstabiele trilling van een vliegtuigdeel;
2. (elektronika) ongewenste modulaties in geluidsterkte en ongewenst snelle wisselingen in toonhoogte bij bandrecorder of grammofoon als gevolg van technische onvolkomenheden.
ad 1. Flutter, van b.v. vleugel, kielvlak, stabilo, roeren, treedt op boven een bepaalde vliegsnelheid, de fluttersnelheid. De onstabiele trillingen ontstaan door een wisselwerking van aërodynamische en elastische krachten en traagheidskrachten, en kunnen abrupt tot breuk van het vliegtuigonderdeel leiden. Bij supersonische vliegtuigen dient bij het vaststellen van de fluttersnelheid tevens rekening te worden gehouden met de in supersone vlucht hoog oplopende temperaturen van de constructie, die de sterkte en stijfheid daarvan ongunstig beïnvloeden, zie aëro-elasticiteitsleer.
