m. (-en), inrichting tot het drogen van mout, graan e.a. stoffen, die bestaat uit een van onderen verwarmde vloer; droogplaats voor tabak, thee.
De eenvoudigste eest heeft een voor de drooglucht doorlaatbare vloer, waarop het materiaal landingsgewijs gedroogd wordt. Een ontwikkeling hiervan is de droogtoren waarin zich een aantal droogvloeren boven elkaar bevindt. Ook de tunneldroger, waarin het materiaal op wagentjes door de drooglucht wordt gevoerd, rekent men tot de eeste. De meest gebruikte zijn banddrogers; deze werken continu en zijn goed regelbaar wat de temperatuur en de droogtijd betreft.
In de boomteelt worden eesten gebruikt om zaden uit kegels of openspringende vruchten vrij te maken.
