[Lat., zie de mens], uitroep van de Romeinse procurator Pontius Pilatus, toen hij Jezus na de geseling, gekroond met de doornenkroon, aan het volk toonde om het tot medelijden te bewegen (Joh. 19,5). Dit werd een veelgekozen tafereel van de christelijke kunst sinds het einde van de middeleeuwen: Christus in purperen mantel, met de doornenkroon op het hoofd, soms met een rietstengel in de hand (niet te verwarren met het thema van de Man van Smarten).
LITT. K. Künstle, Ikonogr. der christl. Kunst I (1928); L. Réau, Iconogr. de l’art chrétien II, 2 1957(; J.J.M. Timmers, Christ, symboliek en iconogr. (2e dr. 1974).
