[Lat.],
I. bn. (in samenst.);
II. zn., v./m. (-tialen), (wiskunde) de oneindig kleine aangroeiing van een veranderlijke grootheid . Voor een kleine waarde van x is het verschil tussen de afgeleide f’(x) van een functie f(x) en Δf(x)/ Δx een functie є van Δx, die tot nul nadert, als Δx tot nul nadert. Voor een kleine waarde van Δx is dus f(x) = f'(x) Δx + є Δx. Onder de differentiaal van f(x) verstaat men nu het ‘hoofddeel’ f'(x) Δx van de verandering Δf(x), die f(x) ondergaat bij een kleine verandering Δx van x. Voor de differentiaal schrijft men dt(x), zodat dus dt(x) = f'(x) Δx. Als dit toegepast wordt op de functie f(x) = x, dan is f'(x) = 1, dx = Δx; dit ingevuld in de formule voor de differentiaal, geeft: df(x) = f'(x)dx. Men kan het differentiaalquotiënt als een echt quotiënt behandelen: f'(x) =(df(x)/dx).
Op dezelfde wijze kan men de totale differentiaal van een functie van meer veranderlijken invoeren.
