(w: spreek uit: oe), Welse bard, *ca.l425 Hanmer, ♰ca.1500 Hanmer. Hij was een bewonderaar en navolger van Dafydd ap Gwilym, maar miste diens frisheid en oorspronkelijkheid.
Zijn poëzie bestaat voornamelijk uit lofliederen en lijkzangen op vooraanstaande figuren. Hij legde zich vooral toe op formele zuiverheid in de poëzie en op kunstigheid in de wijze van uitdrukken. Zo maakte hij een einde aan de vrijheid ten aanzien van het gebruik van de bardische regels. Van betekenis voor later tijden is hij vooral geworden door zijn deelneming aan het Welse dichteren zangfeest, de Eisteddfod van Carmarthen in 1451. Daar werd hem de uitgeloofde zilveren erezetel toegekend voor de door hem opgestelde herziening van de 24 dichtmaten (en voor het maken en reciteren van een gedicht in elk daarvan). Uitgave: door Th.Roberts (1914).
