m.(-en), maatstaf voor de mate waarin een grootheid samenhangt met één of meer variabelen.
(e) Gaat het om de samenhang met één variabele, dan spreekt men van een enkelvoudige correlatiecoëfficiënt. De multipele of meervoudige correlatiecoëfficiënt geeft de mate van samenhang met meerdere variabelen weer. De waarde van de correlatiecoëfficiënt ligt tussen 1 en — 1. Een waarde gelijk aan 1 geeft een volkomen positieve samenhang aan, terwijl bij een waarde gelijk aan -1 sprake is van een volkomen negatieve samenhang. Een correlatiecoëfficiënt van 0 betekent dat er geen samenhang aanwezig is. Neemt men op theoretische gronden een lineair verband aan tussen de grootheid Y (b.v. afzet van een produkt) en de variabelen X (b.v. inkomen van de consumenten) en P (b.v. prijs van het produkt): Y = aX + bP, en schat men de coëfficiënten a en b met de ➝kleinste kwadratenmethoden, dan geeft een waarde van de gekwadrateerde correlatiecoëfficiënt van b.v. 0,75 aan, dat 75 % van de variatie in Y verklaard wordt door de variabelen X en P; 25 % van de variatie in Y is onverklaard.
