[→Lat. ciborium, →Gr. kiborion, beker], v. (-s, -iën), in de r.k. liturgie een kelk met deksel, die bestemd is voor het bewaren van het geconsacreerde brood.
(e) Oorspronkelijk was de ciborie een cilindervormige doos of eucharistische duif, vanaf de 13e eeuw heeft zij de vorm van een kelk. In de 20e eeuw, vooral sedert het begin van de jaren zestig vindt men steeds meer de ciborie in de vorm van een broodschaal.
