een maatregel in het Ned. kinderrecht, die kan worden opgelegd aan een strafrechtelijk minderjarige die een misdrijf heeft begaan of een van de overtredingen van art. 432 WStr, en aan wie het strafbare feit wegens gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke storing van geestvermogens niet kan worden toegerekend. De plaatsing in een inrichting voor buitengewone behandeling kan voortduren tot de civielrechtelijke meerderjarigheid, maar kan door de regering voordien voorwaardelijk of onvoorwaardelijk worden beëindigd.
De rechter moet telkens na twee jaar onderzoeken in hoeverre voortzetting nog in het belang van de minderjarige is. De buitengewone behandeling is bedoeld voor die minderjarigen die een strafbaar feit hebben begaan, die zeer moeilijk opvoedbaar zijn en psychisch en/of verstandelijk gestoord.
De tenuitvoerlegging vindt dan ook plaats in rijksinrichtingen of particuliere inrichtingen of klinieken die zijn ingesteld op de verpleging en behandeling van zeer moeilijk opvoedbare, sociaal onaangepaste minderjarigen.
