m. (-raden), voorraad goederen die, ondanks de daaraan verbonden kosten, door producenten of overheid wordt aangehouden.
Een buffervoorraad dient als bescherming tegen stagnatie bij de aanvoer, tegen grote prijsfluctuaties of tegen niet-voorziene onregelmatigheden bij produktie of verbruik. Bekend zijn in dit verband de aankopen door of namens regeringen van grote partijen goederen die sterke prijsschommelingen vertonen, zoals agrarische produkten en grondstoffen, bij een overmatig aanbod, met de bedoeling deze weer te verkopen bij achterblijvend aanbod, teneinde hierdoor de prijsschommelingen te verminderen of op te heffen. Voorbeelden hiervan zijn de tarwevoorraden in de VS en de boterberg in de EG. Daar deze goederen meestal wereldmarktartikelen zijn, is voor een doeltreffende regeling internationale samenwerking vereist. Als gevreesd wordt dat houders van buffervoorraden deze door de, met de tijd en de voorraadomvang toenemende, financiële lasten niet langer kunnen of willen financieren, kunnen buffervoorraden juist een prijsdrukkende invloed gaan uitoefenen.
Een ander argument voor buffervoorraden is dat men zich op korte termijn onafhankelijk maakt van de producent of van de transportsector. Het bekendste voorbeeld is de verplichting ruwe olie in voorraad te hebben gelijk aan het verbruik van minimaal twee maanden in de lidstaten van de EG. Eerst ontstond er stagnatie in de aanvoer door de sluiting van het Suezkanaal (1956); sinds 1973 dreigden olieboycot en produktiebeperking door de producerende landen. Door het aanhouden van een extra voorraad creëert men een tijdsmarge voor onderhandelingen.
