o., .. 1. hazardspel met dobbel- of pokerstenen voor twee of meer personen;
2. (fig.) oneig. uitdrukking voor: hoog spel spelen.
Blufpoker volgt de spelregels van poker; de speelkaarten zijn vervangen door dobbelstenen of pokerstenen. Eén van de spelers schudt de stenen in een beker, keert deze snel op tafel om, bekijkt zonder dat de anderen het zien de combinatie en schuift deze (onder de beker) naar zijn linker buurman, waarbij hij de combinatie hardop noemt. Vertrouwt zijn linker buurman hem niet, dan roept deze ‘bluf’ en tilt de beker op. Blijkt de eerste speler de juiste of een lagere combinatie genoemd te hebben dan de stenen te zien geven, dan moet degene die ‘bluf’ riep aan de pot betalen. Is echter een hogere combinatie aangekondigd, dan werd terecht ‘bluf’ geroepen, en betaalt de eerste speler.
LITT. M. Clidière, Spellen en spelen (
1. hazardspel met dobbel- of pokerstenen voor twee of meer personen;
2. (fig.) oneig. uitdrukking voor: hoog spel spelen.
Blufpoker volgt de spelregels van poker; de speelkaarten zijn vervangen door dobbelstenen of pokerstenen. Eén van de spelers schudt de stenen in een beker, keert deze snel op tafel om, bekijkt zonder dat de anderen het zien de combinatie en schuift deze (onder de beker) naar zijn linker buurman, waarbij hij de combinatie hardop noemt. Vertrouwt zijn linker buurman hem niet, dan roept deze ‘bluf’ en tilt de beker op. Blijkt de eerste speler de juiste of een lagere combinatie genoemd te hebben dan de stenen te zien geven, dan moet degene die ‘bluf’ riep aan de pot betalen. Is echter een hogere combinatie aangekondigd, dan werd terecht ‘bluf’ geroepen, en betaalt de eerste speler.
LITT. M. Clidière, Spellen en spelen (1971).
