1. m./o., naam voor diverse tropische grasachtige plantengeslachten;
2. de holle, knopig gelede, tot 25 m hoge stengels van de onder
1. genoemde gewassen, voor allerlei doeleinden gebruikt, o.a. als bouwmateriaal: een bos de stijlen zijn van bamboe;
3. m. (-zen), stok van bamboe.
Onder bamboe verstaat men houtige grassen, die wel als een uit de Gramineae af te zonderen aparte familie (Bambusaceae) worden opgevat. Van de kruidachtige grassen onderscheiden zij zich door houtigheid (die grotere afmetingen mogelijk maakt), en (algemener) door het bezit van drie zwellichaampjes en zes meeldraden per bloempje. Het talrijkst zijn zij in de Aziatische tropen, minder algemeen in Amerika en zelden in Afrika. De tot meer dan 30 m hoge halmen van b.v. Bambusa, Gigantochloa, Dendrocalamus worden vooral in Azië voor talloze doeleinden aangeplant (manden, schuttingen, palen enz.). Uit de opeengedrongen massa van wortelstokken (‘stoel’) spruiten de zeer snel groeiende stengels, die door massieve ‘knopen’ in holle compartimenten verdeeld worden.
Soms bevatten deze brokjes wit kiezelzuur (tabashir), een volksmedicijn. De stengels kunnen ruim 30 cm doorsnede bereiken.
Sommige soorten klimmen, andere zijn gedoomd en/of sterk vertakt. Subtropische bamboes hebben meestal lange slanke wortelstokken, waaruit met tussenruimten dunne stengels oprijzen; daardoor ontstaat een veel opener groeiwijze (b.v. Arundinaria, Phyllostachys, Oxytenanthera). Deze leveren vooral hengels, tuinstokken (tonkinstokken), materiaal voor lichte tafeltjes, waaiers, hoeden, papierpulp enz. Jonge spruiten worden als delicatesse gegeten. Vele soorten bloeien zelden (of kent men soms zelfs niet bloeiend), maar dan ook dikwijls massaal, d.w.z. alle planten in een streek bloeien tegelijk en overdadig, waarna de steel of de halmen sterven. In de regel staan bamboes alleen of in kleine groepen bijeen, maar plaatselijk komen ook bossen voor.
