Griekse god van de oorlog, verpersoonlijking van de gewelddadige, verwoestende strijd, tegenpool van Athena, godin van de geregelde slag. Hij genoot in het eigenlijke Griekenland slechts weinig verering en had er weinig tempels; wel werd te Athene de naam van de Areiopagos verklaard als ‘heuvel van Ares’, mogelijk wegens het verband tussen de daar zetelende rechtbank en Ares als wreker van bloedschuld.
In de mythologie, waarin hij geen belangrijke rol speelt, zijn Zeus en Hera zijn ouders. Afrodite is zijn geliefde, Harmonia hun dochter.Hij staat in de strijd om Troje aan de zijde der Trojanen. Ook andere niet-Griekse stammen (o.a. de Amazonen) zien in Ares hun beschermer. Ares stamde oorspronkelijk uit het barbaarse Thracië, maar had ook elders (Thessalië, Aitolië) vele contacten, naar blijkt uit overleveringen over strijd of huwelijken met hem. Met Ares werd in Italië de oude Italische krijgsgod Mars vereenzelvigd.
In de kunst wordt Ares over het algemeen voorgesteld als een krachtig gebouwde man, ofwel als hopliet (gewapend soldaat), ofwel naakt. Meestal wordt hij vergezeld van vier godheden, die de met de krijg samenhangende gevoelens weergeven: Deimos (schrik of vrees), Fobos (angst), Eris (twist) en Enyo (moord). In latere tijden wordt zijn uiterlijk steeds meer dat van een jonge man. Strijdend tegen giganten ziet men hem afgebeeld op het fries van het Schathuis der Sifniërs te Delfi. Zittend komt hij voor op het fries van het Parthenoon. Alkamenes maakte een beeld van Ares voor de Arestempel op de Atheense Agora; een kopie hiervan is misschien de Ares Borghese (Louvre). De Ares Ludovisi (Rome, Museo Nazionale), wordt in verband gebracht met de kunstenaars Lysippos en Skopas.
LiTT. H.Walter, Griechische Götter (1971).
