Duits socioloog, *8.12.1927 Lüneburg. Luhmann is sinds 1968 hoogleraar in Bielefeld.
Hij is onder de Duitse sociologen de belangrijkste vertegenwoordiger van de systeemtheoretische benadering, die hij combineert met een vorm van functionalisme. De werkelijkheid is volgens Luhmann zo complex dat er geen systeem is dat die werkelijkheid kan omspannen. Het is de functie van systemen de werkelijkheid selectief zo te reduceren, dat er iets ontstaat dat we orde noemen. Het is binnen dergelijke door negatie ontstane systemen dat het menselijk leven, beleven en handelen zin krijgen. Systemen zijn zodoende zin-genererend. Luhmanns studies hebben betrekking op deelaspecten van de complexe werkelijkheid, m.n. op het recht, de economie en de politiek. Werken: Funktionen und Folgen formaler Organisation (1964), Grundrechte als Institution (1965), Soziologische Aufklärung (1970), Politische Planung (1971), Rechtssoziologie (2 dln. 1972).
