[<Gr. leitourgia, volksdienst], v. (-ën), het geheel van gebeden, ceremoniën en handelingen dat een eredienst uitmaakt.
© PROTESTANTS . In 1977 sprak de Raad van Kerken in Nederland zich uit voor een interkerkelijke liturgische jaarorde. Dit houdt in dat de kerken in hun eredienst dezelfde bijbeltekst lezen en deze als uitgangspunt voor de prediking nemen. De Raad besloot tot een experiment van drie jaar. De Rooms-Katholieke Kerk besloot nog niet mee te doen. Dec. 1977 bood de Sectie Eredienst van de Raad van Kerken in Nederland een handreiking voor zo’n jaarorde aan, genaamd De eerste dag. ROOMS-KATHOLIEK.
Eind 1977 was de Ned. vertaling van de Romeinse rituelen voltooid. Inmiddels zijn alle delen daarvan verschenen: het doopsel van kinderen, het doopsel van volwassenen, het vormsel, de heilige communie en de verering van de eucharistie buiten de mis, de orde van dienst voor boete en verzoening, de ziekenzalving, de huwelijkssluiting, de uitvaartliturgie, de wijdingen en aanstellingen, de religieuze professie, de zegening van een abt, de maagdenwijding, de zegening van de oliën en de wijding van het chrisma. In 1979 verscheen het Altaarmissaal voor de Ned. Kerkprovincie, een geautoriseerde vertaling van het in 1970 uitgegeven herstelde Missak Romanum. Het werd met ingang van Aswoensdag voorgeschreven voor de viering van de eucharistie in de Ned. bisdommen. Het biedt plaats aan actualisering, kent een rolverdeling en biedt grote keuzemogelijkheid in gebeden en Schriftteksten.
Een jaar na invoering als verplicht liturgisch boek bleek het in nog maar 10 % van de vieringen als leidraad gebruikt te worden. LiTT. W.Wegman, Gesch. van de christelijke eredienst in het westen en in het oosten (1976); J. Hermans, De liturgie van de eucharistie. Inleiding tot het nieuwe missaal (1979).
