Woordenboek van Neologismen

Marc de Coster (1999)

Gepubliceerd op 06-06-2017

Ambient (music)

betekenis & definitie

Ambient (music) - (Eng. ‘omringend’ Sp.), sfeermuziek van voornamelijk synthesizers, bedoeld om de luisteraar zich te laten verpozen. Deze muziek werkt nergens storend en klinkt aangenaam in de oren; meestal zonder begeleidende zang. Houdt het midden tussen new age en muzak. Sinds ca. 1978. Een bekend beoefenaar van ambient music is de Britse muzikant Brian Eno, die naar eigen zeggen de term als eerste in het Engelse taalgebied gebruikte. Varianten zijn o.a. ambient house en ambient techno.

... het dubbelalbum ‘Gone to Earth’, dat voor de helft gevuld was met ambient music: omgevingsmuziek als ‘aangenaam decor voor de luisteraar’. Oor, 14-11-87

Voor de jaren negentig-generatie is Eno een van de voorbeelden. Zeker voor een groep als The Orb, die zijn idee van ‘ambient music’ verder doorvoerde. de Volkskrant, 09-10-92

‘We vonden het wel een gek geluid,’ zegt Ad Rock. ‘Eigenlijk maakten die monniken al “ambient house” voordat de term was uitgevonden.’ NRC Handelsblad, 17-06-94

Hij woont in een kraakpand aan de Utrechtse Oudegracht, waar bovenaan de vierde, zelfgebouwde trap een rustig ambiënt-house-deuntje (met oosterse sitarriedeltjes) uit de stereo kabbelt. de Volkskrant, 28-12-96

Voorzien van ambient-ritmes blijft de koormuziek verbazingwekkend overeind... HP/De Tijd, 04-04-97

In de ene zaal klinkt acid, in een andere techno, in een derde ambient. HP/De Tijd, 08-06-95

< >