BENTHIEN (George Diederich), geb. 29 Oct. 1767 te Velzen in Lünenburg (Hannover), overl. 1 Aug. 1836 te 's Hertogenbosch, zoon vanJoachim Friedrich B, kapitein in het hannoveraansche leger, enCharlotta Flotho.
B. trad 22 Febr. 1787 als cadet in dienst bij het hannoveraansche leger; na bekomen ontslag als fourier engageerde hij zich 29 Sept. 1795 bij de 7e halve brigade holl. infanterie en werd sergeantmajoor bij de pontonniers, 13 Dec. 1795. Zijn benoeming tot tweeden luitenant volgde 23 Sept. 1796 en tot 2en kapitein 29 Oct. 1804. Tot de vereeniging met Frankrijk diende hij, van 8 Aug. 1808 af, als 1e kapitein. Daarna ging hij over bij het 1e bataill. fransche pontonniers. In 1814 werd hij weder aangesteld tot kapitein in nederl. dienst, in 1823 tot majoor en 21 Maart 1826 wegens blindheid gepensionneerd. B. was gehuwd te Vianen, 8 April 1800, met Machtelina Antonia Alberthoma Chevallier, geb. te Apeldoorn 22 April 1781, overl. te Vianen, 8 April 1800, d. van Mr. Robertus A.C. en Bartha Anna Rensselaar.In 1797 was B. ingescheept met een detachement
pontonniers op de reede van Texel, als onderdeel van de divisie-Daendels; de voorgenomen expeditie naar Ierland ging echter niet door en de
ingescheepte troepen gingen weer naar hun garnizoenen terug. In 1799 maakte B. deel uit van de troepen die in N.-Holland ageerden, en in 1804 werd hij weder geëmbarkeerd op de reede van Texel, doch de onderneming ging ook ditmaal niet door. In 1806 maakte B. met zijn pontonafdeeling deel uit van de hollandsche troepen die in Duitschland optraden; de vestingen Hameln en Nienburg werden ingenomen en de holl. pontonniers onder B. sloegen verscheidene bruggen over de Wezer. Ook bij het bewapenen der batterijen aan de Elbe verleenden de pontonniers goede diensten. In 1807 en 1808 werden wederom verscheidene groote bruggen geslagen over de Elbe en de Peene.
B. trad ook tijdens de landing der Engelschen in Zeeland (1809) aldaar op in zijn kwaliteit van pontonnier-officier. Vooral is B. echter bekend geworden in den veldtocht van 1812. Hij was toen commandant van de 7e compagnie Ie bataillon fransche pontonniers en maakte deel uit van het IIe legerkorps (Oudinot). Talrijke bruggen, over den Weichsel, den Donau en andere rivieren werden door hem gebouwd, dikwijls onder hoogst bezwarende omstandigheden en het vuur des vijands. Bij den terugtocht uit Moskou waren de 7e compagnie (Benthien) en de 11e compagnie (Busch) belast met het slaan der bruggen over de Berezina bij Studianka (26-28 Nov. 1812). Onder ongelooflijke bezwaren, zonder voldoende materiëel en bij snerpende koude kwam de brug tot stand en kon een deel van het ‘Groote Leger’ gered worden. Van de geheele compagnie keerden slechts 1 officier (Benthien) en 7 pontonniers in het vaderland terug.
In 1813, na den slag bij Leipzig, had Benthien met zijn pontontrein naarTorgau kunnen terugtrekken; bij het beleg dier vesting bewees B. goede diensten als artillerie-officier, totdat de overgave aan de Pruisen op 27 Dec. volgde. B. werd krijgsgevangen en naar Silezië gevoerd, doch op 12 Juni 1814 vrijgelaten.
In Aug. 1823 werd B. bevorderd tot majoorcommandant van de divisie pontonniers, in welke functie hij er veel toe bijgedragen heeft om dit korps in alle opzichten voor zijn oorlogstaak berekend te doen zijn. Bij besluit van 25 Sept. 1812 (te Moskou) was B. benoemd tot ridder van het Legioen van Eer.
Zie: J. Eysten, Gesch. der Nederl. Pontonniers 98-134 en J. Eysten, Doorloopend Verhaal enz. in Bijdr. en Mededeel. Hist. Genootschap XXXII (1911); Bull, de la comm. de l'histoire des églises Wallonnes IV, 365-366.
Eysten
