verontwaardiging

betekenis & definitie

verontwaardiging - zelfstandig naamwoord
uitspraak: ver-ont-waar-di-ging

1. het geërgerd, boos en beledigd zijn
♢ toen zijn vrouw hem bedroog, was zijn verontwaardiging groot
1. selectieve verontwaardiging
[alleen als het je goed uitkomt]

Zelfstandig naamwoord: ver-ont-waar-di-ging
de verontwaardiging