Wilhelminadorp. Dit kruiswegdorp ten noorden van Goes is ontstaan in de in 1809 bedijkte Lodewijkspolder, vanaf 1815 Wilhelminapolder geheten.
Voorwaarde bij de bedijking was de aanleg van een nieuw kanaal met sluis om de haven van Goes met de Oosterschelde te verbinden. Het dorp ontwikkelde zich met name langs de Brugstraat (eerste brug 1819).
De voorm. meestoof ‘Holland’ (Meestoofweg 6) is een eenlaags pand uit 1817 met aansluitende houten schuur. Na de restauratie in 1994 heeft men het als kantoor in gebruik genomen.
De meekrapteelt werd in de Wilhelminapolder in 1876 gestaakt. De Herv. kerk (Brugstraat 12) is een eenvoudige neoclassicistische zaalkerk met gietijzeren rondboogvensters, aangebouwde consistorie en een half ingebouwde geveltoren met vierkante houten klokkentorenlantaarn.
Deze kerk kwam in 1840-'41 tot stand naar ontwerp van I.H. Warnsinck op initiatief van G.J. van den Bosch, de eerste directeur van de Wilhelminapolder, en zijn zoon en opvolger I.G.J van den Bosch.
Tot de inventaris behoren een preekstoel met klankbord (circa 1840) en een orgel uit 1910. Het voorm. kantoor van de Stichting Wilhelminapolder (Westhavendijk 8) is rond 1955 gebouwd in traditionalistische vormen.
De gebeeldhouwde gevelsteen boven de ingang toont maaiende boeren en twee wapens, waaronder dat van Wilhelmina, echtgenote van koning Willem I (W met kroontje).
