Het voorm. Kamp Westerbork (Oosthalen 8), gelegen ten oosten van Hooghalen, werd in 1939 naar plannen van J.E. van Leeuwen aangelegd als tijdelijk opvangkamp voor Joodse vluchtelingen uit Duitsland. Van 1942 tot 1945 diende het als ‘Polizeiliches Judendurchgangslager’, na de oorlog voor de internering van NSB-ers en in de jaren 1950-'51 onder de naam Woonoord Schattenberg voor de huisvesting van Indische Nederlanders.
Daarna heeft men het kamp afgebroken. Uit de begintijd van het kamp resteert alleen de voorm. directeurswoning (Schattenberg 4), een tweelaags houten gebouw met zadeldak naar plannen van L.
Bok. Na de overname van het kamp door de Duitsers was dit pand in gebruik als commandantswoning.
Net buiten het directe kampterrein (bij Schattenberg 2) liggen de aardappelbewaarplaats (circa 1942) en de rioolwaterzuiveringsinstallatie (1943-'44), de laatste naar ontwerp van de Duitsers Schubert en Stamfeld. De SS-bunker (bij Schattenberg 4) is een schuilbunker met twee vertrekken en een aarden omwalling.
Ter herinnering aan de oorlogsperiode heeft men in 1970 het Nationaal Monument Westerbork onthuld, dat bestaat uit spoorrails met stootblok en een keienmuur naar ontwerp van R. Prins.
In het in 1983 geopende Herinneringscentrum Kamp Westerbork, uitgevoerd in de vorm van een barak, is een permanente expositie ingericht over de oorlogs- en bezettingstijd in Nederland, met speciale aandacht voor de jodenvervolging. Op de voormalige appèlplaats heeft men in 1992 het monument ‘De 102.000 Stenen’ van P.A.
Ritmeijer aangebracht, waarin stenen met een Davidster zijn geplaatst in de vorm van de Nederlandse landkaart als symbool voor de 102.000 van hieruit gedeporteerde, vermoorde mannen, vrouwen en kinderen.
