(Arabisch) Lett. de weg. De islamitische wetgeving, die steunt op de koran, de hadith en de jurisprudentie die is gevormd door wetenschappers in de eerste twee eeuwen na het ontstaan van de islam. De sharia is meer dan een juridisch stelsel: ze beschrijft welke handelingen verboden, afkeurenswaardig, neutraal, aanbevelenswaardig en verplicht zijn en welke individuele en collectieve plichten een moslim heeft.
De sharia is dus ook een stelsel van ethische normen en waarden over elk onderdeel van het leven. De waarde die aan de sharia wordt gehecht, verschilt per land. In streng islamitische landen als Saoedi Arabië en Soedan wordt de sharia strak toegepast. Daar kunnen dan nog straffen worden uitgesproken als het stenigen van vrouwen die van overspeligheid zijn beschuldigd of ongehuwd moeder zijn geworden, en het handen afhakken van dieven. In andere landen echter speelt de sharia alleen nog maar een grote rol in kwesties die te maken hebben met familierecht, erfrecht en huwelijksrecht. Rechters in Nederland kunnen soms te maken krijgen met de gevolgen van de sharia, bijv. in het geval van echtscheiding of bij erfrechten. Volgens de islamitische wetgeving kan een moslim zonder opgave van redenen een echtscheiding eisen en zijn vrouw verstoten, met alle economische gevol gen van dien voor de vrouw. Zo'n verstoting wordt in Nederland echter niet erkend.
