(o.), fase in de taalontwikkeling, lopend van ongeveer vier tot acht maanden, waarin het kind al spelend met de mondstanden, originele en gevarieerde geluiden produceert De geproduceerde klanken zijn zowel explosieven als fricatieven en nasalen; het brabbelen in deze periode is niet taalgebonden;
canoniek ~, syn. repetitief brabbelen, reduplicerend brabbelen; de basisvorm consonant en vocaal (CV) is overeenkomstig met de basisvorm van de syllabe in de volwassenen-taal;
gevarieerd ~, de combinaties consonant en vocaal (CV) worden langzamerhand langer en gecompliceerder;
marginaal voorstadium tot het echte brabbelen, dit zijn opeenvolgingen van een consonant en een vocaal;
sociaal ~, syn. aangepast brabbelen; fase waarbij het brabbelen een meer sociale functie krijgt vanaf ca. 8 tot 12 maanden, het kind gaat zich meer richten op de omgeving, en gaat meer imiteren, ontwikkelt zinsmelodie en leert bepaalde spraakregisters. Het brabbelen wordt moedertaalspecifiek (monoglot);
universeel een vorm van brabbelen waarbij de meest uiteenlopende klanken kunnen worden gevormd; alle kinderen over de hele wereld doen dit op ongeveer dezelfde manier
