(voltŭs),
1. ūs, m. eig., gelaatsuitdrukking, gelaat, gezicht, blik, maestus. Verg,, hilaris atque laetus, Cic., imago animi vultus, indices oculi, Cic.; plur., vultus boni (vriendelijke), Ov., vultus ficti simulatique, Cic., vultus trahere, er somber of verdrietig uitzien, Ov., vultus (blikken) avertite vestros, Ov. | emphatisch = toornig, streng gezicht, toornachtige -, strenge blik, vultus instantis tyranni, Hor., vultu offensionem coniectaverat, Tac.
2. ūs, m. overdr., gezicht in ‘t alg., simiae, Cael. in Cic. ep., cadere in vultus, op zijn gezicht, Ov. | meton., uiterlijk, uiterlijke gedaante, naturae, Ov., salis, der zee, Verg.
Plur. heterogen., volta (vulta), Lucr.
