1. ōnis, f. eig., het wentelen, rondwentelen, v. in luto, Plin., en zo plur., fig., aan het wild ontleend, non vestigiis . . . sed totis volutationibus corporis et cubilibus, Cic.
2. ōnis, f. overdr., onrust, animi, Sen.; onbestendigheid, rerum humanarum, Sen.
