Vōcĭfĕror

betekenis & definitie

dep. (1), luid roepen, schreeuwen, krijsen, palam, Cic.; c. acc., talia vociferans, Verg., cum haec omnes vociferarentur, Liv.; m. acc. c. inf., Cic., Liv.; m. afh. vraag, vociferari Decius, quo fugerent? Liv.; m. de, b.v. vociferatus de superbia patrum, Liv.; pass. onpersoonlijk, vociferatum ferociter, Liv. | overdr., van het levenloze, vociferantur aera, carmina, klinken, Lucr., ratio vociferatur naturam rerum, leert luide, Lucr.